بهترین بازی های خلاقانه و موثر در رشد فکری

من می گویم بازی خلاقانه: چون داشتن اسباب بازی های ساده برای کودکان خوب است

بهترین بازی خلاقانه رشد فکری کدام است؟ ما به این میپردازیم. زمان مطالعه دو دقیقه…. اسباب بازی های فوق پیشرفته سوپرمگاس؟ نه، خوب نیست. در واقع، می توان گفت که هر چه اسباب بازی ها ساده تر باشند، آزادی بیشتری در بازی برای کودکان باقی می گذارند و امکانات بیشتری را برای بازی خلاقانه می دهند. و برای یادگیری. بیایید ببینیم چرا و چه خلاقانه ترین بازی ها برای کودکان است.
می‌توانیم متوجه شویم که کودک برای شروع هر روز به بازی کردن نیازی ندارد: کافی است یک جعبه، یک کاغذ هدیه یا یک حوله در دست داشته باشد تا همه چیز را بیشتر اختراع کند. زیرا آنچه به یک بازی جان می دهد در درجه اول تخیل و خلاقیت است. که باید تا حد امکان آزاد گذاشته شود تا خود را بیان کند. در واقع، کودک هنوز ساختارهای ذهنی شماتیکی را که ما بزرگسالان داریم، ندارد، که همه چیز را برای آنچه ساخته شده است نشان دهد: برای او همه چیز می تواند تبدیل به همه چیز شود.
پس خلاقانه ترین بازی هایی که باید به کودک داد کدامند؟ الیزابت روسینی، معلم آموزش، پاسخ می‌دهد: «می‌توانیم بگوییم ساده‌ترین‌ها، زیرا هر چه ساده‌تر باشند، بیشتر به کودکان این فرصت را می‌دهند که در آن لحظه هر طور که می‌خواهند و نیاز دارند بازی کنند».

ذهن خلاق من

با بازی

جهت سفارش بسته های هوش و خلاقیت به فروشگاه ما مراجعه فرمایید

ساخت و سازها، یک بازی بی نهایت

به عنوان مثال، ساخت و سازها یک بازی بی نهایت هستند، زیرا هر بار که کودک دست خود را امتحان می کند، می تواند چیز متفاوتی خلق کند، به اشکال جدید جان بخشد. و حتی زمانی که قطعات از پیش ساخته شده ای وجود دارد، مانند قطعاتی برای ساختن یک قلعه یا قطار، هیچ چیز مانع از جمع آوری قطعات به روش دیگری برای ساختن آنها به نوع کاملاً متفاوتی نمی شود.
علاوه بر ساخت و سازهای کلاسیک مثل آجر مینیاتوری و بلوک معماری ،

از پلاستیک،
چوبی
یا لاستیک،
همان آزادی خلاقانه توسط اسباب‌بازی‌های دیگر ارائه می‌شود که شامل قطعات اما مونتاژ می‌شوند، مانند

مکعب های چوبی،
کاپلا،
زنجیر،
که با آن کودک می تواند در اختراع ترکیبات مختلف افراط کند.

اما تخریب هم یک بازی است
بازی‌های خلاقانه نه تنها به شما اجازه می‌دهند که بسازید، بلکه تخریب کنید: “ممکن است عجیب به نظر برسد، اما با کوچک‌ترین کودکان خلاقیت نه تنها در ایجاد، بلکه در تخریب نیز بیان می‌شود”. “برای ماندن در ساخت و سازها، اولین شکلی که آنها شروع به ساختن می کنند یا از ما می خواهند بسازیم یک برج زیبا است: اما به محض اینکه آنها تمام شوند، به احتمال زیاد آن را خراب می کنند، فقط از ما می خواهند که فوراً آن را بازسازی کنیم. پس از آن. دوباره آن را تخریب کنیم. تعجب نمی کنیم: با این ژست مخرب، کودکان بخشی از احساسات خود را وارد بازی می کنند که هنوز نمی دانند اما احساس نیاز به بیرونی کردن و درک آن دارند، یعنی پرخاشگری. (این مقاله در وبسایت جمله چین مندرج شده است، جهت مطالعه مقالات جدید و بروز دنیا به سایت جمله چین مراجعه شود). از طریق بازی، آنها می توانند با خیال راحت تمام طیف احساسات ممکن، حتی احساسات “بد و زشت” را کاوش و تجربه کنند، چیزی را بدون اینکه شخصاً توسط آن تخریب شوند، نابود کنند، و عواقب پرخاشگری خود را در زمینه ای که برای آنها طراحی شده است، ببینند، زیرا آنها تصمیم می گیرند. بازی “.

یادگیری با آزمون و خطا

انواع بازی‌های خلاقانه مانند سازه‌ها نیز منبع بسیار خوبی برای یادگیری کودک هستند، زیرا به او اجازه می‌دهند با آزمون و خطا یاد بگیرند: «اگر برج به دلیل اینکه آجرها خارج از فاز یا با تناسب اشتباه قرار گرفته‌اند، مدام در حال سقوط است. او سعی خواهد کرد دوباره این کار را انجام دهد تا زمانی که آنها را در راه درست قرار دهد “روسینی توضیح می دهد. “یک اکتساب منطقی که از مشاهده مستقیم حاصل می شود، بدون اینکه کسی آن را از بالا آموزش دهد. و به همین دلیل به خوبی در ذهن باقی می ماند”!

و ناامیدی از شکست را بپذیرید
آزمون ها و خطاها همچنین به کودک این امکان را می دهد که شکست را تجربه کند و یاد بگیرد که ناامیدی کوچکی را که به همراه دارد تحمل کند: زیرا همیشه موفق نمی شوید، اما می توانید دوباره تلاش کنید. الیزابت روسینی می گوید: “آموزش ناامیدی برای کودک آسان نیست، به طوری که در ابتدا او را بسیار عصبانی خواهیم دید و به راحتی تکه های بازی خود را دور می اندازد.” به او اجازه دهید تخلیه کند: او می‌فهمد که می‌تواند آن احساس را بدون غرق شدن پشت سر بگذارد و بعد از مدتی قطعات را برمی‌دارد و دوباره تلاش می‌کند.»

اهمیت بازی نمادین

هرچه ساده‌تر باشند، بازی‌ها بیشتر به بازی‌های نمادین تبدیل می‌شوند، یعنی می‌توانند آنچه را که کودک در آن لحظه احساس می‌کند به بیان آن نیاز دارد، «انجام دهد». او ادامه می‌دهد: «وقتی کودک آزاد است تا بازی خاصی را آن‌طور که می‌خواهد تنظیم کند، موقعیت ایجاد شده شبیه آینه‌ای می‌شود که او تجربه می‌کند و احساس می‌کند، احساسات مرتبط با رویدادهایی که ردپایی برای خوب و بد باقی گذاشته‌اند.» مربی «نوعی پس‌زمینه تئاتری که در آن کودک به قهرمان یک «سیت‌کام» تبدیل می‌شود که آن‌طور که دوست دارد می‌سازد. مثلاً اگر با دوستی دعوا کرده یا توسط مادرش سرزنش شده باشد، فقط به یک عروسک یا عروسک نیاز دارد. عروسکی برای بازتولید آن رویداد خاص، همانطور که او آن را با چشمان خود می بیند، اما مهمتر از همه “پنهان” مناسب در پشت شخصیتی که بازی می کند: یک مصلحت خوب برای بیرون ریختن یک احساس بدون افشای خود در اول شخص، زیرا بسیار زیاد است. به جای گفتن “من غمگینم” عروسک را راحت تر می توان گفت که غمگین است!

این مربی ادامه می دهد: “این یک جریان بی پایان بازی است” که امکان شناخت بسیار مهم احساسات و همچنین رمزگشایی از جهان را فراهم می کند، زیرا کودک می تواند وانمود کند که والدی است که از کودک مراقبت می کند یا کودکی که مراقب کودک است. مراقبت می شود، معلمی که تدریس می کند یا دانش آموزی که یاد می گیرد، دکتری که بیمار یا بیمار را معالجه می کند: خود را در همه این کفش ها غوطه ور کنید و بدون اینکه مستقیماً درگیر شوید، احساس کنید چه احساسی دارد.

زیرا کودکان اینگونه بزرگ می شوند: از طریق بازی آنچه را که می بینند بازتولید می کنند و با بازتولید آن بیشتر و بیشتر آن را می شناسند و درک می کنند.