مدرسه به معنای رقابت دانش آموزی نیست

ترجمه ای از یک مقاله جذاب ایتالیایی: رقابت بین دانش آموزان در مدرسه فایده ای ندارد. این همکاری است که نتایج خوبی به همراه دارد. شما نباید هم تیمی های خود را به عنوان حریفی برای شکست دادن ببینید.

یادگیری، این روش کار می کند

شما برای یادگیری به مدرسه می روید. اما بهترین راه برای رسیدن به این هدف چیست؟ برای دریافت پاسخ باید بر مطالعات و دانش های علمی اخیر تمرکز کنیم.

ما باید از این مشاهده شروع کنیم که در مدارس ایتالیا هنوز از مدلی استفاده می شود که در حال شکست است. مدلی که گوش دادن غیرفعال، درسی که به صورت حضوری انجام می‌شود، پرسشگری که برای تأیید آموخته‌ها استفاده می‌شود و ارزشیابی مطلق در نظر گرفته می‌شود (عناصری مانند زمینه، شخصیت جوان و رشد آنها نیست. در نظر گرفته شده است).

همانطور که ماریا مونته سوری گفت ذهن کسانی که خیلی جوان هستند مانند اسفنج “جذب” است. همه چیز توسط کودک به لطف انعطاف پذیری عصبی قابل توجه ذهن او برداشت می شود.

در کودک هنوز هیچ مانع درونی وجود ندارد که او را از یادگیری چیزی که نمی خواهد یاد بگیرد باز دارد. آن شکل مقاومتی که نمونه تفکر منطقی/عقلانی است که در سنین پیش از نوجوانی که ژان پیاژه بسیار مطالعه کرده است به وجود می آید و به هر کسی اجازه می دهد تا در افکار خود تأمل کند و بنابراین، دانش خاصی را مسدود کند. بنابراین، اولین عنصر اساسی برای یادگیری کودک، ایجاد یک محیط محرک است.

یادگیری فرآیندی آهسته و برای هر کس متفاوت است. یک کودک می تواند چیزی را چندین بار امتحان کند، اشتباه کند و دوباره اشتباه کند و سپس ناگهان بفهمد. آنها نباید فوراً متوقف شوند یا راه حل پیشنهاد شود. شما از اشتباه کردن درس می گیرید.

شما اشتباه یاد می گیرید

یک ضرب المثل معروف که تجسم حکمت عمومی است می گوید: “اشتباه کردن را یاد می گیری”. ما ابزارهای ارزیابی را کنار می گذاریم (مثلاً آزمون های Invalsi) که بر رقابت تمرکز می کنند تا سطح یادگیری را ارزیابی کنند.

آنچه مهم است این است که در نظر داشته باشیم، برخلاف آنچه در مورد بزرگسالان اتفاق می افتد، کودکان از همسالان خود یاد می گیرند. تلاش برای تقلید از یک همبازی به نفع توسعه است. بحث مسابقه نیست، بلکه روشن شدن یک لامپ است: اگر او بتواند یک فیل بکشد، من هم می توانم آن را بکشم.

مطمئناً این رقابت صرف در مدرسه نیست که به رشد سالم منجر می شود. در واقع، رقابت و همچنین بی فایده بودن کاملاً مضر است.

همنشین کسی نیست که برنده شود

یادگیری ربطی به رقابت ندارد. مدرسه موثر می داند که چگونه کلاس را به نوعی آزمایشگاه خلاق تبدیل کند که در آن تعامل بین کودکانی که در هم افزایی کار می کنند، مستمر است. شما تعامل می کنید، اشتباه می کنید، از اشتباهات استفاده می کنید تا یاد بگیرید چه چیزی درست است. بدون رقابت انفرادی، بلکه یک “بازی تیمی”.

رای دادن به این معنا نیست که بدانیم چگونه واقعاً چیستی کودک را ارزیابی کنیم. اصلاحات Gelmini نمرات را در مدرسه ابتدایی مجدداً معرفی کرده است و کودکان نیز ممکن است با رد شدن مواجه شوند. که حداقل می گویند مضر است. نمره دادن مداوم خوب نیست، اما خودسرانه در یادگیری کودک اختلال ایجاد می کند و عملاً او را عقب نگه می دارد. از سوی دیگر، رأی منفی چگونه می تواند تأثیر مثبت داشته باشد؟

گروه باعث ایجاد قدرت می شود

هیچ کس نباید فقط به خاطر اشتباهش جریمه شود و به کرنر سقوط کند. این گروه سالم هستند که قدرت را منتقل می کنند و راه حل های مناسب را ارائه می دهند.

کلاس‌های شلوغ باید ممنوع شود، جایی که بچه‌ها به هم نزدیک هستند بدون اینکه بتوانند خلاقیت خود را به جریان بیندازند. ایده آل کلاس های بین 20 تا 25 دانش آموز است، به طوری که معلم این فرصت را داشته باشد که همه را دنبال کند و تحریک کند. ضروری است که بتوانیم فوراً حس تعلق به گروه را القا کنیم تا همه کودکان احساس کنند بخشی از یک گروه هستند و این فقط می تواند بر رشد آنها تأثیر مثبت بگذارد. و برای انجام این کار می توانید فعالیت هایی را سازماندهی کنید که همه را درگیر کند و همچنین میزها را طوری بچینید که همه بتوانند ببینند و تعامل داشته باشند. به طور خلاصه، نمای جلو ممنوع است.

معرفی یک بازی چالشی و رقابتی مرتبط با هوش فضایی، خلاقیت و ایده پردازی