اختلال گفتار در کودکان

اختلال گفتار یک بیماری شایع در کودکان در سنین پیش دبستانی است و به طور کلی یک اختلال ارتباطی محسوب می شود

اختلال زبان بخشی از اختلالات عصبی رشدی است و با تاخیر در یک یا چند زمینه رشد زبان، در غیاب مشکلات شناختی، حسی، حرکتی، عاطفی و کمبودهای مهم اجتماعی-محیطی مشخص می شود.

اگرچه رشد زبانی در 36 ماه اول زندگی تنوع زیادی دارد، اما معمولاً در حدود 12 ماهگی اولین کلمات ظاهر می‌شوند و در 24 ماهگی کودک از قبل واژگانی در حدود 100 کلمه دارد و اولین جملات را تشکیل می‌دهد (ترکیب دو کلمه مثلاً مادر). آب “برای” مادر من آب می خواهم “، که اغلب با یک حرکت نشانه یا نمادین همراه است).

در حدود 30 ماهگی، انفجار واقعی زبانی، به ویژه در واژگان رخ می دهد: تعداد کلمات در مدت کوتاهی افزایش می یابد و کودک شروع به تولید جملات سه یا چند کلمه ای می کند که به تدریج به جملات پیچیده تبدیل می شوند.

سن سه سالگی نوعی آبراهه بین کودکان به اصطلاح “دیر صحبت” و کودکان مبتلا به اختلال گفتاری احتمالی است. در 5 تا 7 درصد از جمعیت، این اختلال پس از 3 سالگی ادامه می یابد و در این موارد، به ندرت پیش از سن مدرسه بهبود خود به خودی مهارت های زبانی مورد انتظار برای سن تقویمی وجود دارد.

به همین دلیل حتی اگر بتوان تشخیص را در سن 4 سالگی انجام داد، خوب است که مسئولیت به موقع باشد، به خصوص اگر مشکلات ارتباطی و درک گزارش شود. وجود تولید کلماتی که هنوز با توجه به پارامترهای توسعه معمولی کافی نیست، لزوماً باید توسط یک متخصص ارزیابی شود.

زنگ خطر زیر باید در نظر گرفته شود:

12 ماه: اولین کلمه ظاهر نمی شود.
18 ماه: واژگان کمتر از 20 کلمه.
24 ماه: واژگان کمتر از 50 کلمه.
24-30 ماه: عدم حضور یا کاهش حضور بازی نمادین.
24 تا 30 ماه: تأخیر در درک ترتیبات غیر متنی و عدم ترکیب دو کلمه.
بعد از 30 ماه: عدم وجود جملات حتی ساده شده.

مشاوره با یک مرکز تخصصی برای درمان اختلالات زبانی به طرح و حل مشکلی که نباید دست کم گرفته شود، کمک می کند، زیرا می تواند به شدت بر زندگی ارتباطی کودک و یادگیری مدرسه تأثیر بگذارد.

تشخیص اختلال زبان توسط یک تیم چند رشته ای متشکل از روانپزشک اعصاب، روانشناس و گفتار درمانگر انجام می شود. متخصصان در ابتدا اطلاعاتی در مورد رشد روانی حرکتی، زبانی و ارتباطی کودک جمع آوری می کنند. در مرحله بعد چند آزمایش به کودک ارائه می شود.

ارزیابی صحیح رشد زبان ابتدا شامل یک ارزیابی ساختاریافته از رشد روانی حرکتی کودک است تا مشخص شود که تأخیر زبان بخشی از تاخیر رشد کلی نیست.

در لحظه دوم ارزیابی اجزای مختلف زبانی مانند کلمات شناخته شده، دستور زبان، بازتولید اصوات و توانایی توصیف و گفتن ضروری است. ارزیابی مهارت های زبانی با استفاده از پرسشنامه های خاص و آزمون های مستقیم در قالب یک بازی انجام می شود.

درمان توانبخشی توصیه شده در مورد اختلالات گفتار گفتار درمانی است که هم به صورت فردی و هم در گروه کوچک انجام می شود. گفتار درمانی مستقیم بیشتر و بیشتر با مداخلات غیرمستقیم همراه است که به ویژه قبل از 36 ماهگی کودک بسیار مناسب است. یک مدل مداخله غیرمستقیم، مربیگری والدین است که در آن والدین به لطف راهبردهای روانی آموزشی ارائه شده توسط متخصص، قهرمانان فعال مداخله توانبخشی فرزندشان می شوند.

در اختلالات گفتاری، والدین می‌توانند از برخی راهبردهای آموزشی استفاده کنند که هدف آنها توسعه مناسب‌تر مهارت‌های درک و تولید کلمه است.
ترویج تعاملات اجتماعی تا حد امکان متناسب با مهارت های ارتباطی کودک و ترویج ابتکار اجتماعی او مفید است.

بزرگسال باید با کودک به عنوان یک ناظر حساس و پاسخگو ارتباط برقرار کند که بتواند منتظر پاسخ کودک باشد، بدون اینکه او را پیش بینی یا جایگزین کند. بنابراین کودک به عنوان یک شریک فعال در گفتگو شناخته می شود. همچنین شناخت، پذیرش و تفسیر همه رفتارهای ارتباطی کودک چه کلامی و چه غیرکلامی حائز اهمیت است.

وانمود نکنید که متوجه نمی شوید، بلکه کلماتی را که کودک به درستی بیان می کند، به گونه ای که همیشه مثال درستی ارائه می دهد، به درستی تکرار کنید.
از جمله فعالیت هایی که از توسعه ارتباطی-زبانی حمایت می کنند، توصیه می کنیم:

خواندن مشترک؛
بازی نمادین (“بازی بین وانمود کردن”)؛
آهنگ های کوچک / قافیه های مهد کودک.
با این حال، استفاده از رایانه های شخصی / تبلت ها / تلفن های هوشمند به جز برای برقراری تماس تصویری با اقوام و عزیزان از اهمیت عاطفی زیادی توصیه نمی شود.

اختلال گفتار در کودکان

بزرگترین خطر برای دختران جوان

چرا کودکان واقع بین هستند؟

آمادگی برای ورود به دبستان – به چه چیزی نیاز دارم؟ قیمت آن چند است؟

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ