علل بی قراری کودکان | آنچه باید قبل از شک به ADHD بدانیم

کودکی که در مقایسه با سایر کودکان تا حدی بی قرار است. ممکن است بیش از چند پدر و مادر وجود داشته باشند که نگران ایجاد “شاید ADHD؟” ممکن است برخی از مادران احساس اضطراب و نگرانی مبهم در مورد فرزندان خود داشته باشند و خود را سرزنش کنند. دلیل ناآرامی کودک نظم یا شخصیت نیست. گفته می شود یکی از دلایل آن «توسعه نیافتگی یکپارچگی حسی» است.
از مشاور میهو ایشیزوکا در مورد نحوه برخورد با کودکان بی قرار، که در بین نوزادان و دانش آموزان دبستانی رایج است، پرسیدیم.

هرکسی میتواند مرا به این فکر وادار کند که “فرزند من چه مشکلی دارد؟” اگر مکانیسم «یکپارچگی حسی» را بشناسید، می‌توانید رویکردی کاملاً متفاوت داشته باشید که مبتنی بر نظم، تلاش یا جرات نیست.

بچه بی قرار چرا؟

من می خواهم مردم در قطار ساکت باشند، اما آنها با صدای بلند صحبت می کنند، یا سعی می کنند در اطراف راه بروند زیرا نمی توانند یک جا بنشینند. علاوه بر این، با اینکه او را در کالسکه گذاشتم، ناگهان گفت که با پای خودش راه می رود.
در اتاق های انتظار بیمارستان، در کلاس های درس، در ماشین ها، در مهدکودک ها و مهدکودک ها و در خانه. آیا تا به حال این تجربه را داشته اید که با یک کودک ناآرام و پر سر و صدا مشکل داشته باشید وقتی می گویید “نه، می خواهم اینجا ساکت باشید”؟

حتی اگر سعی کنید با صدایی ملایم جلوی او را بگیرید، میان وعده مورد علاقه اش را به او بدهید، سعی کنید با اسباب بازی یا کتاب تصویری مورد علاقه اش توجه او را جلب کنید، یا حتی با دقت به او نگاه کنید، صدا از صدای شخصی که خودش درست می کند بلندتر خواهد بود. حتی اگر بخواهید با صدای بلند به فرزندتان فشار بیاورید
، حتماً مادران زیادی هستند که به جای نشان دادن آرامش، برای فرزندشان غمگین بودن را تجربه کرده اند که بلندتر و بلندتر گریه می کند.

اما این به خاطر شخصیت یا تربیت کودک نیست. اگر فرزندی بی قرار دارید، باید نظریه یکپارچگی حسی را بدانید.
دانستن اینکه یکپارچگی حسی چگونه کار می کند می تواند به شما کمک کند تا بیشتر دلایل بی قراری کودکان را درک کنید و در مورد آن چه کاری می توانید انجام دهید. برای انجام این کار راه های بسیار بهتری از سرزنش خود و سرزنش فرزندانتان وجود دارد.

آیا یکپارچگی حسی عامل بی قراری است؟!

رفتار مضطرب در کودکان بی قرار ممکن است به دلیل «یکپارچگی حسی توسعه نیافته» باشد. چیزی نیست که بتوان با «صبر»، «حوصله» یا «انضباط» مدیریت کرد.

یکپارچگی حسی چیست؟

یکپارچگی حسی فرآیند تنظیم و تنظیم محرک های حسی مختلفی است که بر اساس هدف وارد مغز می شوند. به زبان ساده، توانایی سازماندهی ترافیک محرک های ورودی به مغز، یکپارچگی حسی است.

به عنوان مثال

گوش ما می تواند نه تنها صدای کسی که در مقابل ما صحبت می کند، بلکه صدای پا، صدای کولر، صدای کسی در بیرون، صدای پرنده، صدای ماشین، صدای باد و … . من صداهای زیادی میگیرم
«صدای گرفته = محرک شنیداری» در مغز به دو دسته مهم و غیر مهم تقسیم می شود و صدا تنظیم می شود. برای مثال می توانید صدای طرف مقابل را بلندتر بشنوید و صدای دیگری کمتر شنیده شود.

حالتی که در آن این تنظیم موفقیت آمیز است، حالتی است که در آن یکپارچگی حسی امکان پذیر است. این بدان معنی است که آنها می توانند با محیط خود سازگار شوند.
از طرف دیگر، وقتی یکپارچگی حسی ضعیف است، تصویر به این صورت است که همه صداها با یک صدا شنیده می شوند.
آیا در این حالت، «آرام شدن و تمرکز روی حرف های طرف مقابل غیرممکن است!»؟

روز دیگر، در یک سالن زیبایی، پسری حدوداً 5 ساله گفت که باد خشک کن “گرم، گرم” است. هم آرایشگر و هم مادر دست هایشان را بین خشک کن و پوست سرش گذاشتند تا دما را بررسی کنند، اما نتیجه این بود: «گرم نیست، تحمل می کنی؟»

با این حال، “برای پسر گرم بود.”

حتی اگر تجربه یکسانی داشته باشید، احساس شما برای هر فرد متفاوت است. این درک که «احساس متفاوتی داریم» اولین قدم در پاسخگویی مناسب به فرزندتان است.

برای اطلاع از عصبانیت هایی مانند گریه با صدای بلند، به زبان آوردن صداهای عجیب و خشن و غیر قابل کنترل بودن به این مقاله مراجعه کنید.

علل و اقدامات متقابل (1) پاسخ به محرک های حسی

محرک‌های حسی شامل «حواس پنج‌گانه» آشنا مانند محرک‌های بینایی که از طریق چشم وارد می‌شوند، محرک‌های شنیداری که از طریق گوش وارد می‌شوند و محرک‌های لامسه‌ای که از طریق پوست احساس می‌شوند، هستند. ما همچنین از حس دهلیزی (همچنین به عنوان تعادل) و حس عمقی (میزان نیروی اعمال شده) استفاده می کنیم که ناخودآگاه از آنها استفاده می کنیم.

در پاسخ به این محرک‌های حسی، ما «واکنش‌های دفاعی» را انجام می‌دهیم که رفلکس‌های اولیه برای حفظ زندگی هستند. این واکنش نقطه همراه با بیقراری است.

نمونه هایی از “تحریک حسی”

گاهی اوقات وقتی افراد زیادی در همه جا صحبت می کنند، زمانی که سر و صدای زیادی به گوش می رسد، یا وقتی صدا را از طریق میکروفون در یک فضای بسته می شنوم بی قرار می شوم. یا گوش های خود را می پوشانند، سعی می کنند ترک کنند یا گریه می کنند.
↓
احتمال واکنش دفاعی به دلیل حساسیت شنوایی.

ناتوانی در انجام اقدامات جمعی برای اجتناب از تماس با افراد، مانند امتناع از گرفتن دست در صورت لزوم، بی قراری هنگام قرار گرفتن در صف، یا ایستادن در صف.
↓
امکان واکنش دفاعی به دلیل حساسیت بیش از حد لمسی.
فرقی نمی کند که دوستانت را دوست نداشته باشی یا تنهایی را دوست داشته باشی.

همچنین، همانطور که وقتی یکپارچگی حسی به خوبی کار نمی کند، اتفاق می افتد،

احساس ترس از لرزش در مکان هایی که پاهای شما ناپایدار است یا در قطار.
↓
احتمال اضطراب گرانشی در دوره ای که یکپارچگی حسی حس دهلیزی (حس تعادل) به خوبی پیش نمی رود.

وقتی دارم نقاشی می کشم فورا سرم مدادم را می شکند یا وقتی از پاک کن استفاده می کنم کاغذ را پاره می کنم. حتی اگر خود شخص قصد صدا زدن با ضربه ملایم را داشته باشد، احساس می کند که ضربه محکمی به او وارد شده است، یا وقتی نوشیدنی را در فنجان می ریزد، به نظر می رسد که آن را تقریباً می ریزد.
↓
ممکن است احساس محرک دشوار باشد یا ادغام حس عمقی ممکن است خوب پیش نرود.

مواردی مانند

روش مکاتبات از «نظام اولیه» به «نظام شناسایی» است.

اگر کنترل ترافیک محرک های حسی حفظ نشود، این فقط یک واکنش ابتدایی است، بنابراین خوب است سوئیچ سیستم تشخیص را روشن کنید.
سوئیچ سیستم شناسایی مکانیزمی است که سعی می کند با نگاه کردن به اشیا، لمس آنها، گوش دادن به صداها و پرسیدن “این چیست؟” مطمئن شود.

کودکانی که دوست ندارند موهای خود را کوتاه کنند، اغلب واکنش‌های دفاعی لمسی، که رفلکس‌های ابتدایی هستند، در پاسخ به تحریک حسی زمانی که چاقوی سرد به گردن یا گوش‌هایشان برخورد می‌کند، دارند.
در این زمان، می فهمم که چه اتفاقی می افتد وقتی قیچی را نشان می دهم و لمس می کنم، آینه ای را به کودک نشان می دهم تا ببینم چگونه کوتاه شده است، یا به بزرگسالان یک کوتاهی واقعی مو نشان می دهم. مطمئن باشید، و رفلکس های اولیه متوقف می شوند.

برای کودکانی که در ادغام حواس خود مشکل دارند، مهم است که آنها را درگیر کنند تا شبکه تبعیض آمیز آنها غالب شود و در عین حال تحریک حسی به طور منظم ارائه شود.
رفلکس های اولیه تا حدود سه تا سه و نیم سالگی کاملاً غالب هستند. اگر با صبر و حوصله به روابط مناسب ادامه دهید، شبکه تبعیض آمیز به تدریج غالب می شود و بچه ها تا ورود به دبستان یعنی حدود شش سالگی آرام می شوند.

با تحریک و فعال سازی مکرر شبکه سیستم متمایز از طریق تجربیات فراوان، می توان بازتاب های سیستم ابتدایی را سرکوب کرد.

علل و اقدامات متقابل (2) تنظیم سطح برانگیختگی

سطوح بالا و پایین برانگیختگی نیز می تواند بی قرار باشد. بیداری در اینجا به معنای بیداری یا خواب بودن نیست، بلکه حالتی است که مغز در آن فعال است.

معمولاً وقتی به صحبت های مردم گوش می دهیم یا کتاب می خوانند، سطح هوشیاری خود را کمی پایین می آوریم. وقتی فعال هستید یا بیرون ورزش می کنید، سطح هوشیاری خود را افزایش می دهید. ما ناخودآگاه سطح برانگیختگی خود را کنترل می کنیم. با این حال، اگر این تنظیم خوب پیش نرود، سطح برانگیختگی بسیار بالا می‌رود و تنش بالا می‌رود یا واکنش در حالی که خیلی کم است کسل‌کننده خواهد بود. در نتیجه، بیش فعال، بی قرار، تنبل، غافل و غیره به نظر می رسند.

مثالی از “تنظیم سطح برانگیختگی”

تنش بالا، حواس پرت و بی قرار. لباس هایت را در بیاور، نمی توانی آنچه روی زمین است پیدا کنی. حتی در هنگام خواندن یک کتاب مصور از خطوط بگذرید.
↓
سطح برانگیختگی ممکن است بالا باشد. کودکی که دارای حساسیت مفرط است، این ویژگی را دارد که مستعد برانگیختگی بیش از حد باشد، پس لطفا مراقب باشید.

درست مانند کودکی که قبل از رفتن به رختخواب به طور موقت سر و صدا می کند، به نظر می رسد که در حالت تنش بالا و خارج از کنترل است. گریه کردن یا بدخلق بودن
↓
حتی زمانی که سطح برانگیختگی در حال کاهش است، به این صورت عمل می کند.

برای تنظیم سطح برانگیختگی

هنگامی که برانگیختگی کودکان کم می شود، ممکن است بیش فعال شوند. برای حفظ هوشیاری، مغز بدن را در جستجوی تحریک حسی حرکت می دهد.
در این مواقع، دادن تحریک حسی کافی به آنها باعث آرامش آنها می شود. به خصوص خوب است که تحریک فشار را اعمال کنید. و این است که روشن/خاموش بودن تحریک را روشن کند.
با اعمال تحریک فشار، قادر خواهید بود انگیختگی را با موفقیت کاهش دهید.

ساده ترین راه برای اعمال فشار این است که آنها را در آغوش بگیرید.
کودک خود را محکم در آغوش بگیرید. همچنین موثر است که به او اجازه دهید با یک بالش بزرگ شما را در آغوش بگیرد یا وزنتان را به آرامی بین روکش و تشک قرار دهد. فراموش نکنید که تا حد امکان بزرگ باشید، اما با قدرتی که فرد بتواند آن را بپذیرد.

ایده خوبی است که تحریک فشار را به صورت روزانه اعمال کنید، نه فقط زمانی که احساس بی قراری می کنید.

همچنین زمانی که می خواهید سطح برانگیختگی را آرام کنید، توصیه می شود یک محرک ریتمیک ضعیف، آهسته و ثابت اضافه کنید. آن را به آرامی تکان دهید یا به آرامی روی سینه آن ضربه بزنید. این کاری است که من از کودکی انجام می دادم. این واقعا منطقی است.
بی قراری کودک به دلیل شخصیت یا تربیت او نیست.
اگر کودک شما بی قرار است، این نظریه یکپارچگی حسی را امتحان کنید.

در آخر

علل بی قراری کودکان و نحوه برخورد با آنها را معرفی کردم، اما آخرین چیزی که می خواهم به شما بگویم اهمیت «اتکا به متخصصان» است.

در گذشته پدر و مادری بود که برای مشاوره به من مراجعه می کرد و می گفت: من طاقت ندارم فرزندم را در آغوش بگیرم و نمی توانم او را در آغوش بگیرم. انگار هر روز خودش را سرزنش می کرد و می گفت شاید من به فرزندم محبت کافی ندارم؟ با این حال، وقتی اغلب به داستان گوش می‌دادم، مشخص شد که خود آن شخص در وهله اول دارای حساسیت بیش از حد لمسی بوده است. پس از یادگیری در مورد حساسیت حسی و درک نظریه یکپارچگی حسی، او گفت که احساس بسیار بهتری دارد.

لطفاً گزینه مشاوره با میز مشاوره اداری در منطقه خود، بخش مربوط به رفاه کودکان، مرکز حمایت از توسعه، مربی مهد کودکی که نوزادان تازه متولد شده را ملاقات می کند، و مربی بهداشت محلی را داشته باشید.

متن: میهو ایشیزوکا